Si isch zwar chly älter gsy als ig,
aber geng no rächt in Schuss, het mängem Junge ds Tanze glehrt,
d Rosa usem Brokehuus.
Ha mängs Lied druffe komponiert, o ohni Fis u A.
Wüll die Tön scho kaputt si gsy, ha se eifach usegla. D Lüt hei gseit, das syg MY STYL u i bi gottefroh,
i weiss nid wini ohni Bruuch süsch zume Styl wär cho.
Sött Rosa mal i Himmel cho, wiso nid es Klavuur?
O wes ke Flügel isch u het, i gloub, di miech Figur.
Wie schön, wener vome Wülchli chäm, dä unelysisch Klang,
u schwarz u wyss uf dr Tastatur geng zfride nebenang.
I bi Magier u Zouberer, spile Räuber u Liebgott,
heile Wunde, flicke Spilzüg, mache Dampfschiff wider flott,
rede hunderttuusig Sprache, hold d Stärne vom Himmelszält,
u ha di ändlech de zum Lache bracht, de füehle mi als Held.
Ja, my Suhn mir sitze itze beidi zäme im glyche Schiff,
doch es schynt mer chlyses Mönschli, heigsch mi längschtens fescht im Griff.
Ja, dys Gheimnis wetti wüsse, villich chummi no drhinger, sider wickle di i d Windle u du mi ume Finger.
O we dys Machtwort nume Gschrei isch, wehe wenns erklingt,
s hout dr sterchst Ma us de Fädere, wenn du dy Zouber bringsch. Wunderchind, bestuunet, benided u verehrt, wie einsam muess dert obe sy, wie mängs hesch doch entbehrt! Doch es richtigs Chind hesch nie dörfe sy,
isch das dr Prys für dä Seilitanz zwüsche Wahnsinn, Durchschnitt und Genie?
Mängisch Meitschi, mängisch Dame,
ja, du sprängsch grad jede Rahme,
Mängisch Ängeli, mängisch Tüfel,
mängisch so starch, de wider voll Zwyfel,
O di sametigschte Tatze, hei halt Chralle wo chöi chratze.
